Stabilizacja, o której w początkach lat 20. ze zrozumiałą dumą pisały gazety, oznaczała przejście z okresu wojennego komunizmu i rozruchów, do światowego rozwoju. Nie pisano już wyłącznie utworów przeznaczonych do wykonywania zespołowego. Zaczęło się pojawiać zainteresowanie dziełami innego rodzaju – lirycznymi pieśniami, odzwierciedlającymi świat intymnych odczuć współczesnego człowieka, nastawionych nie na masowe, a na indywidualne poznanie.