Lew Leszczenko urodził się 1 lutego 1942 roku w Moskwie w rodzinie Valeriana Andreevicha (oficera nagrodzonego wieloma medalami za udział w II wojnie światowej), oraz Klaudii Pietrowny.
Dzieciństwo spędził w Sokolnikach. To tam uczęszczał do chóru „Domu pionierów”, był w sekcji pływania, oraz w orkiestrze dętej. Wkrótce zaczął na poważnie zajmować się śpiewem, wykonując głównie popularne utwory z repertuaru Leonida Utiesowa.
Po ukończeniu szkoły pracował w Państwowym Akademickim Teatrze Wielkim ZSRR, jako… pracownik techniczny. Do momentu wezwania go do wojska, pracował także jako ślusarz. Leszczenko zdawał bez powodzenia do szkoły teatralnej dwa razy. Kiedy za trzecim razem się dostał, został wezwany do odbycia służby wojskowej, więc nauki nawet nie zdążył rozpocząć. Dopiero po skończeniu służby ponownie przystąpił do egzaminów, które (za czwartym razem) zdał i rozpoczął intensywną naukę.
Służbę wojskową pełnił między innymi w Niemczech. Leszczenko został wówczas solistą zespołu wojskowego, otrzymał także propozycję pozostania w nim na stałe. W tym okresie Lew korzystał z każdej propozycji: śpiewał w kwartecie, wykonywał utwory solowe, prowadził koncerty, recytował wiersze. Rok 1962 można uznać za początek jego kariery. W wolnym czasie przygotowywał się do egzaminów wstępnych do Instytutu Teatralnego. We wrześniu 1964 roku zdał egzaminy i został studentem Rosyjskiej Akademii Sztuki Teatralnej (GITIS).
W 1969 roku zostaje członkiem Moskiewskiego Teatru Operetki. W 1970 został solistą „Gosteleradio CCCP”. To właśnie wówczas rozpoczął się dla artysty bardzo intensywny okres: występował często w radiu, nagrywał piosenki (romanse), utwory narodowe, kompozycje zagranicznych artystów.
W marcu 1970 roku Leszczenko został laureatem IV Ogólnozwiązkowego konkursu Artystów Estrady. Jego popularność znacznie wzrosła. Wiele koncertów estradowych oraz radiowych, nie może obejść się od tej pory bez jego występu.
W 1972 roku został laureatem konkursu w Bułgarii „Zolotoj Orfey”. Również w tym roku otrzymuje prestiżową jak na tamte czasy, nagrodę w Sopocie z utworem „Za togo parnya” – podzielił ją wówczas z Andrzejem Dąbrowskim, który wykonywał utwór „Do zakochania jeden krok”.
Zwycięstwo na festiwalu w Sopocie rozpoczęło modę na Lwa Leszczenko. Dzięki temu festiwalowi zyskał prawdziwą sławę.
Nowym impulsem popularności dla artysty był utwór V. Haritonowa i D. Tuhmanowa pod tytułem «Djeń Pobedy», który wykonał po raz pierwszy z okazji 30-lecia zwycięstwa, i którą artysta po dzień dzisiejszy uważa za swój największy sukces.
W 1977 roku Leszczenko otrzymuje tytuł «Zasłużonego artysty RSFSR».
W latach 1980-1989 Leszczenko często koncertuje jako solista «Roskoncerta». W 1980 roku został nagrodzony orderem «Przyjaźni narodów», w 1983 roku za szczególne zasługi otrzymał tytuł «Narodowego artysty RSFSR», a w 1989 – order «Znak Honoru».
Lew Leszczenko nagrał wiele utworów, które stały się klasyką rosyjskiej estrady.
W 1990 roku stworzył «Muzykalnoe agenstvo» – teatr sztuk estradowych, które w 1992 roku zyskało status «państwowego». Agencja zajmuje się organizowaniem koncertów, pokazów, wieczorków artystycznych. Zrzesza ona wiele zespołów, współpracuje praktycznie ze wszystkimi gwiazdami estrady rosyjskiej i zagranicznej.
Już ponad 10 lat Lew Valerianovich wykłada w Muzyczno-Pedagogicznym Instytucie imienia Gniesnych. Wielu z jego uczniów zostało znanymi artystami, m.in.: Marina Hlebnikova, Katja Lel’, Olga Arefeva…
W dorobku Lwa Leszczenko jest ponad 10 płyt analogowych, płyt CD, oraz składanek. Są to m.in.: «Lew Leszczenko» 1977, «Prityazhenie zemli» 1980, «Lew Leszczenko i gruppa Spektr» 1981, «V krugu druzjej» 1893, «Chto-nibud’ dlya dushi» 1987, «Belyj cvet cheremuhi» 1993, «Lutshie pesni Lwa Leszczenko» 1994, «Ni minuty pokoya» 1995, «Aromat lyubvi» 1996, «Vospominania» 1996, «Mir grez» 1999, «Prostoy motiv» 2001..
W 2001 roku została wydana książka Lwa Leszczenko «Antologia pamyati», w której artysta opowiada o swoim życiu i swoich rówieśnikach — wyjątkowych ludziach ze świata sztuki, portu i polityki.
1 lutego 2002 roku Leszczenko został nagrodzony orderem «Za zasługi dla kraju» (IV stopnia).
A czym interesuje się artysta Leszczenko? Otóż tenisem, koszykówką, pływaniem – przy czym nie jest jedynie fanem, ale także aktywnie uprawia te dyscypliny sportu.
Lew Leszczenko i Anna German „Eho Lyubvi” 1977 r.
Na stałe mieszka i pracuje w Moskwie.
OFICJALNA STRONA:
4 Komentarze
Comments RSS TrackBack Identifier URI
MUZYKA ROSYJSKA | Portal o współczesnej muzyce rosyjskiej | 
bardzo lubie tego artyste to mezczyzna w moim typie gdyby nie mial zony to bym w nim mogla sie zakochac bo jestem wdowa troche mlodsza
[…] październiku 1975 roku, na koncercie z okazji „Dnia Milicji”, Lew Leszczenko, oszukując władze telewizji, zaśpiewał „Dień Pobedy” w transmisji koncertu na żywo. […]
[…] się na jego utworach, nawet z nimi nie dorastałem, ale wiem, jak wiele znaczą one dla Rosjan. Lew Leszczenko jest klasykiem radzieckiej estrady. Jego kariera zbudowana jest na mocnym głosie i mocnym […]
[…] LEW WALERIANOWICZ LESZCZENKO […]